طرح حفر کانال در هامون سابوری بدون مطالعه و در نظر گرفتن اولویت‌های فنی در حال اجراست/ در صورت عدم آبگیری تالاب با یک بحران فزاینده زیست محیطی مواجه می‌شویم
طرح حفر کانال در هامون سابوری بدون مطالعه و در نظر گرفتن اولویت‌های فنی در حال اجراست/ در صورت عدم آبگیری تالاب با یک بحران فزاینده زیست محیطی مواجه می‌شویم
کارشناس مسائل آبی منطقه با اشاره به اینکه نداشتن ارزیابی زیست محیطی و دارا نبودن مجوزهای لازم از سازمان حفاظت محیط‌زیست از اشکالات پروژه حفر کانال در هامون سابوری است، گفت: این طرح بدون مطالعه جامع آن هم نه براساس اولویت‌های فنی بلکه براساس اولویت‌های اجتماعی با هدف تامین آب شرب اجرا شده است. اگر یکسال آب در سطح تالاب جاری نشود به محض خشک شدن تالاب در تمام سطح خاک هامون سابوری نمک پدیدار می شود و با بادهای موسمی منطقه جابه جا می شود، در این صورت یک بحران فزاینده زیست محیطی خواهیم داشت.

حسینعلی شهرکی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار دیار عیار اظهار داشت: مادامی که آب در بستر هامون سابوری جاری شود، رطوبت ایجاد شده و بادهای ۱۲۰ روزه نمی تواند خاک را جابه جا کند، به دلیل عدم وجود پوشش گیاهی در تالاب و خاک کاملا شور هامون سابوری، بافت خاک سبک شده و نمک روی سطح خاک پدیدار می شود، این موضوعی است که در سال های گذشته آن را تجربه کردیم.
وی با بیان اینکه در گذشته نیز شاهد این تجربه های تلخ بودیم، افزود: بخاطر ملاحظات امنیتی در بستر تالاب، دایک مرزی ایجاد کردند، با توجه به اینکه آبگیری تالاب های ما از سمت افغانستان انجام می شود، این اقدام، اقدام اشتباه و بدون مطالعه ای بود. در نهایت تصمیم گرفتند که چند تقطه از دایک مرزی را بازگشایی کنند که از این طریق آب وارد کشور شود. احداث این کانال باعث شد که افغان ها در هامون پوزش نیز کانال احداث کنند که سیستان چند سالی از رودخانه مرزی هیرمند محروم شد.
وی بیان کرد: پروژه حفر کانال نیز به احتمال زیاد به همان سرانجام می رسد، بی تردید افغان ها به غیر از احداث سد بخش آباد تحرکات دیگری انجام خواهند داد، این افراد روی منابع غیر پایدار برنامه ریزی می کنند.
این کارشناس مسائل آبی ادامه داد: در زمان احداث خط انتقال آب از زابل به زاهدان، سیاستش این نبود که صرفا آب به زاهدان منتقل شود، طبق برنامه ریزی سیاست های آبی در دهه ۸۰ مقرر شد که سیستان به منابع آبی داخلی دسترسی پیدا کند، به دلیل اینکه زاهدان در حال توسعه بود، مقرر شد که آب به زاهدان منتقل شود به امید اینکه متقابلا به سیستان آب داده شود، سیستان دارای آب پایداری نبود به همین علت باید به سمت آب های داخلی و در نهایت آب های آزاد می رفتیم. مبحث انتقال آب از دریای عمان در سال ۸۰ مطرح بود.
وی تصریح کرد: بحث این بود که در زمان بحران به سیستان آب داده شود، اما این موضوع برعکس شده و تمام منابع آبی را به خط انتقال آب به زاهدان متصل کردند.
وی خاطرنشان کرد: منابع آبی تالاب هامون سابوری پایدار نیست، آقایان اعلام می کنند که قصد دارند ۲۰ میلیون متر مکعب آب منتقل کنند تا بتوانند بحران یک یا دو ساله را مدیریت کنند. عمق هامون سابوری در افغانستان واقع شده است، بادهای موسمی آب را به بخش ایرانی هامون سابوری منتقل می کند و به محض توقف باد، تمام آب دوباره به افغانستان باز می گردد.
شهرکی گفت: به گواه کارشناسان اگر ۱۰ یا ۱۵ چاه در زاهدان احداث شود، آب شرب این شهرستان را تامین می کند، آب تالاب نیز برای زاهدان برنامه ریزی شده است، بنابراین باید خط انتقال آب به زاهدان قطع شود.
وی اضافه کرد: اگر رودخانه هیرمند آوردی نداشته باشد بی تردید ما سیستانی نخواهیم داشت.